കൃത്യമായിപ്പറഞ്ഞാല്‍ പന്ത്രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്പ് ആണത് . ഞാനന്ന് ഒന്‍പതാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്നു . സംസ്കൃതം രണ്ടാം ഭാഷയായി തിരഞ്ഞെടുത്തു രഘുവംശവും , കുമാരസംഭവവും മറ്റും പഠിക്കുന്ന കാലം . പഠിക്കുന്നു എന്നല്ലാതെ കാര്യമായ അവഗാഹം ഒന്നും എനിക്കില്ലായിരുന്നു എന്ന് തുറന്നു സമ്മതിക്കട്ടെ . എങ്കിലും സംസ്കൃതം പഠിച്ചത് നന്നായി എന്ന് പിന്നീട് പലപ്പോളും എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട് . അതവിടെ നില്‍ക്കട്ടെ ...
അധ്യാപകരെപ്പോലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കും ഒരു പോലെ ഭയാശങ്കകള്‍ ഉണര്‍ത്തുന്ന ഒരു കാര്യമാണ് ഡി.ഇ. ഓ യുടെ പരിശോധനാ സന്ദര്‍ശനം . ചോദ്യം ചോദിച്ചു വെള്ളം കുടിപ്പിക്കുമോ എന്ന് കുട്ടികള്‍ക്കും , ഈ വിഡ്ഢി കൂസ്മാണ്ഡം എന്ത് വങ്കത്തം ആണോ വിളിച്ചു പറയുക അതോടൊപ്പം അവരുടെ നിലവാരത്തെക്കുറിച്ച് എന്താവോ വിചാരിക്കുക എന്ന് അധ്യാപകര്‍ക്കും ഒരു പോലെ വ്യാകുലത ഉണര്‍ത്തുന്ന ഒന്നായിരുന്നു ഡി.ഇ.ഓ സന്ദര്‍ശനം .
ക്ലാസ്സില്‍ ഒന്നമാനെന്നു മാര്‍ക്കുകളില് തെളിയിച്ചുട്ടള്ളതിനാല്‍ ഒന്നാം സ്ഥാനം അലങ്കരിക്കാന്‍ ഭാഗ്യ സിദ്ധിച്ചിട്ടുള്ള ഈയുള്ളവനെപ്പിടിച്ചു ഡി.ഇ.ഓ കാണാന്‍ ഇടയുള്ള ഒരിടത്ത് ഇരുത്തി . ആദ്യത്തെ ചോദ്യ്വര്‍ഷം ഈ ഉള്ളവന്റെ നേര്‍ക്ക്‌ . അവര്‍ക്കുണ്ടോ അറിയുന്നു പരമാര്‍ത്ഥം . എന്തുമാകട്ടെ എന്ന് ഞാനും കരുതി . ഒന്നും അറിയാത്തവന് എന്ത് ഭയക്കാന്‍ .
കൃത്യ സമയത്തു ഡി.ഇ.ഓ വന്നു . ഭാഗ്യവശാലോ നിര്‍ഭാഗ്യവശാലോ അതൊരു സംസ്കൃതം ക്ലാസ് ആയിരുന്നു . ഡി.ഇ.ഓ വന്നു പതിവു കണക്കെടുപ്പ് നടത്തി . ക്ലാസ് ടീച്ചറോട് എന്തൊക്കെയോ ചോദിച്ചു . സാധാരണ സംസ്കൃതം ക്ലാസ്സുകളില്‍ ഡി. ഇ .ഓ മാര്‍ ഒന്നും ചോദിക്കാറില്ല . ഇനി ഉണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല . എന്തോ അന്ന് അവര്‍ ഒരു ചോദ്യം , ബലിയാടുണ്ടല്ലോ കണ്‍ വെട്ടത്തു ഞാന്‍ .... കുട്ടി സംസ്കൃതത്തില്‍ "എന്റെ പേരെന്താണെന്ന് ചോദിക്കണം " ... ഉള്ളില്‍ നിനും ഉയര്‍ന്നു വന്ന ആന്തല്‍ മുഖത്ത് കാണാതെ ഞാന്‍ ഒളിപ്പിച്ചു . പറയാതിരുന്നാല്‍ ഡി.ഇ.ഓ , ടീച്ചര്‍ എന്നിവര്‍ എന്ത് കരുതും , അതും ക്ലാസ്സിലെ ഒന്നാം സ്ഥാനക്കാരന്‍ . ഭഗവാനെ ഗുരുവായൂരപ്പാ എന്നും വിളിച്ചു ഒരു കാച്ചു കാച്ചി . " ത്വം കിം ഭവസി ? ". ഡി .ഇ ഓ യുടെ മുഖത്ത് സംതൃപ്തിയുടെ പുഞ്ചിരി . ഓ ... ഇവന്‍ ആള് കൊള്ളാമല്ലോ എന്ന് ... ക്ലാസ്സിലാകെ ഒരു ദീര്‍ഖ നിശ്വാസം . സച്ചിന്‍റെ ഒരു ക്യാച്ച് മറു ടീം കാരന്‍ കൈവിടുമ്പോള്‍ ഗ്യാലറിയില്‍ നിന്നുയരുന്ന നെടു നിശ്വാസം പോലെ . ഓ .... ഇവന്‍ മാനം രക്ഷിച്ചു എന്ന് ടീച്ചറും ധരിച്ചു കാണും . പക്ഷെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതെന്താണെന്ന് ടീച്ചര്‍ കേട്ടില്ലായിരുന്നു .
യാത്ര പറഞ്ഞു ഡി.ഇ.ഓ കടന്നു പോയി . പോയ വശം ടീച്ചര്‍ അടുത്ത് വന്നു ടീച്ചര്‍ അഭിനന്ദിച്ചു . കൊള്ളാം നന്നായി . ആകട്ടെ എന്താടോ താന്‍ ഉത്തരം പറഞ്ഞതു . തെല്ലഭിമാനത്തോടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു "ത്വം കിം ഭവസി" . ഇതി കര്തവ്യതാ മൂഢന്‍ ആയി ടീച്ചര്‍ കസേരയിലെക്കിരുന്നു ... കളഞ്ഞില്ലെടോ താന്‍ . ഭാഗ്യം അവര്ക്കു സംസ്കൃതം അറിയാതിരുന്നത്‌ ... ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ നിന്ന ഞാന്‍ , ഞാന്‍ പറഞ്ഞ ഉത്തരത്തിന്റെ യഥാര്ത്ഥ അര്ത്ഥം കെട്ട് ചിരിക്കണോ , കരയണോ എന്നറിയാതെ നില്‍കുമ്പോള്‍ പുറകില്‍ നിന്നും കൂട്ടുകാരുടെ ചിരിയുയര്‍ന്നു ... അതിന്റെ യഥാര്ത്ഥ അര്‍ഥം ഇതായിരുന്നു . " നിങ്ങള്‍ എന്ത് സാധനമാണ് എന്ന് " . പോരെ പൂരം ... പറയേണ്ടിയിരുന്നത് .. "തവ നാമധേയം കിം " എന്നായിരുന്നു .
ഇന്നും സംസ്കൃതം അറിയാവുന്നവരോട് സംസ്കൃതത്തില്‍ പേരു ചോദിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഈ സംഭവം ഓര്‍ക്കും . പിന്നെ ഞാനൊരു മഹാ വിഡ്ഢി ആണെന്നുന്നും ആരും കരുതണ്ട . മൂന്ന് വര്ഷം കൊണ്ടു സംസ്കൃതം നന്നായി പഠിച്ചു ആ വര്ഷത്തെ ജില്ലാ തലത്തില്‍ സംസ്കൃത കഥാ രചനയില്‍ ഒന്നാം സ്ഥാനം നേടിയെടുത്തതിനു ശേഷമാണ് ഞാന്‍ അടങ്ങിയുള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ അതിശയോക്തിയാകില്ലെന്നു കരുതുന്നു .
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
കിം ബഹുനാ!!
സംഗതി കലക്കി! :)
സംഭവബഹുലമായ സ്കൂള്‍ ജീവിതം..
എന്റെ കയ്യിലുമുണ്ടെഡോ ഈ സൈസിലുള്ള ഒരുപാടു അനുഭവങ്ങള്‍..
എപ്പോഴെങ്കിലും എഴുതണം.
Post a Comment